„A był pewien człowiek bogaty, który się przyodziewał w szkarłatne szaty i kosztowne tkaniny i co dzień wystawnie ucztował. Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały, i pragnął nasycić się odpadkami ze stołu bogacza, a tymczasem psy przychodziły i lizały jego rany. I stało się, że umarł żebrak, i zanieśli go aniołowie na łono Abrahamowe; umarł też bogacz i został pochowany. A gdy w krainie umarłych cierpiał męki i podniósł oczy swoje, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. Wtedy zawołał i rzekł: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca swego w wodzie i ochłodził mi język, bo męki cierpię w tym płomieniu. Abraham zaś rzekł: Synu, pomnij, że dobro swoje otrzymałeś za swego życia, podobnie jak Łazarz zło; teraz on tutaj doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. I poza tym wszystkim między nami a wami rozciąga się wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd do was przejść, nie mogli, ani też stamtąd do nas nie mogli się przeprawić. I rzekł: Proszę cię więc, ojcze, abyś go posłał do domu ojca mego. Mam bowiem pięciu braci, niechaj złoży świadectwo wobec nich, aby i oni nie przyszli na to miejsce męki. Rzekł mu Abraham: Mają Mojżesza i proroków, niechże ich słuchają. A on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie, ale jeśli kto z umarłych pójdzie do nich, upamiętają się. I odrzekł mu: Jeśli Mojżesza i proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, też nie uwierzą.” (Łuk. 16:19-31)
Chrześcijanie na całym świecie obchodzą różne święta nie wiedząc o tym, że zostały one wprowadzone przez ludzi na przestrzeni wieków i nie maja one nic wspólnego z Biblią, w większości przypadków są z nią sprzeczne.
I tak np. w roku:
330 r. – wprowadzono kult czczenia zmarłych „świętych” i ich relikwii
593 r. – papież Grzegorz I wprowadził wiarę w czyściec, dla uzdrowienia finansów kurii rzymskiej poprzez sprzedaż odpustów od kar czyśćcowych.
1000 r. -ustanowiono uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny
Nigdzie w Piśmie Świętym nie czytamy o tym, aby Bóg ustanowił „święto zmarłych lub zaduszki.” Nie czytamy o tym ani w Starym ani w Nowym Testamencie. Ludzie modlą się za zmarłych w nadziei, że im pomogą – wyzwolą ich z mąk i kar, na jakie sobie zasłużyli za życia, lub do zmarłych (tzw. świętych) w nadziei, że to ci im pomogą w trudnych życiowych sytuacjach. Czy jedno lub drugie jest właściwe? Absolutnie nie! Podstawą mojego stwierdzenia jest Pismo Święte. Nigdzie nie czytamy o takich praktykach! Przeciwnie! Już w Psalmach czytamy: „Przecież brata żadnym sposobem nic wykupi człowiek Ani też nie da Bogu za niego okupu, bo okup za duszę jest zbyt drogi I nie wystarczy nigdy,” (Ps. 49:8-9)
Ani modlitwy, ani jakiekolwiek ofiary nie zmienią położenia tych, którzy umarli.
Niektórzy opierają się na historycznych Księgach Machabejskich, gdzie czytamy o tym, że Machabeusze zebrali składki i modlili się braci poległych w walce. W tym to czasie Bóg nie przemawiał do Izraela przez proroków – milczał, z powodu odstępstwa swojego ludu od czasu proroka Malachiasza. Pomysł Machabeuszy był całkowicie niezgodny z postanowieniami zakonu. Izrael był w tym czasie w głębokim odstępstwie i podobnych grzechów dopuścił się o wiele więcej. Wcześniej na przykład, czcił i spalał kadzidła miedzianemu wężowi, którego jeszcze podczas wędrówki Izraela po pustyni, Bóg kazał wykonać w ściśle określonym celu (4 Mojżeszowa 21,8-9). Lud izraelski wymyślił sobie po prostu, że tak będzie dobrze. Było to jednak wbrew Bożej woli i to bałwochwalstwo było kultywowane przez długie lata: „On to (Hiskiasz) zniósł świątynki na wyżynach, potrzaskał słupy i rozkruszył węża miedzianego, którego sporządził Mojżesz; do tego bowiem czasu synowie izraelscy spalali mu kadzidło, nazywając go Nechusztan” (2 Król. 18:4). Machabeusze wywołali powstanie „bez Boga” kierując się własnymi myślami i ponieśli klęskę. Modlitwa za umarłych była także ich złym, bezbożnym pomysłem.
Bóg po długim milczeniu, w swojej łasce przemówił jednak do Izraela i do nas posyłając na ziemię Pana Jezusa Chrystusa – Zbawicielu świata.
Bóg dał człowiekowi życie na ziemi po to, aby mógł on przez Jezusa pojednać się z Bogiem. Jeśli człowiek nie uczyni tego w ciągu swego pobytu na ziemi, jeśli nie przyjmie Pana Jezusa do swojego serca i życia, jeśli NIE NARODZI SIĘ NA NOWO I NIE NAWRÓCI SIĘ SZCZERZE DO BOGA, TO PÓJDZIE NA WIECZNE POTĘPIENIE i żadne modlitwy, kadzidła, różańce, itp. nic mu nie pomogą.
Na pewno nie raz słyszałeś już słowa Biblii mówiące o bogaczu i Łazarzu (patrz wstęp). Między miejscem ich przebywania rozciągała się „wielka przepaść” (Łukasza 16,26) – tak mówi Biblia, Słowo Boże – i nie było między nimi żadnego połączenia, nie było możliwości przejścia. Przeczytaj te pouczające słowa. Po śmierci zamknięta jest droga dla każdego z nas. Dlatego pomyśl o śmierci za życia, a będziesz żył wiecznie po śmierci – szczęśliwy na wieki.
Poza tym w Biblii nie czytamy o żadnym czyśćcu. Jest to ludzki wymysł. Kiedy Pan Jezus przemawiał do ludzi, zawsze przedstawiał dwie alternatywy. Mówił o tym, czym jest dobro i zło. Mówił o zbawieniu lub potępieniu, o prawicy i lewicy, o piekle i niebie, o szerokiej i wąskiej drodze, o szerokiej i wąskiej bramie, o domu zbudowanym na piasku lub skale, o dwóch panach, którym można służyć itp.NIGDZIE NIE MA TRZECIEJ ALTERNATYWY! Jest ona wymysłem diabła, który zwodzi człowieka. Grzesznik słysząc takie słowa podświadomie godzi się na czyściec i ma nadzieję, że ktoś go stamtąd wybawi. Nic podobnego! Całkowite kłamstwo! Dlatego zastanów się, uwierz ewangelii, pojednaj się z Bogiem przez Pana Jezusa.
„Mają Mojżesza i proroków, niechże ich słuchają. A on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie, ale jeśli kto z umarłych pójdzie do nich, upamiętają się. I odrzekł mu: Jeśli Mojżesza i proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, też nie uwierzą” (Łuk. 16:29-31).
I jeszcze jedno. W tych wierszach jest mowa o tym, że człowiek powinien uwierzyć Słowu Bożemu (Mojżesz i prorocy- Stary Testament). Jeśli ktoś chce się czegoś dowiedzieć o Bogu, to powinien czytać Biblię. Bóg dał człowiekowi możliwość poznania swojej istoty, swojej woli i myśli przez swoje Słowo. Tam zawarł także wskazówki dla człowieka, którego stworzył. To Słowo, stało się ciałem i zamieszkało pośród ludzi w Osobie Pana Jezusa. ON objawił Boga całkowicie – Jego łaskę, miłość, dobroć (Ewangelie i listy – Nowy Testament). W Jego Osobie Bóg darował człowiekowi to, co miał najdroższe. Nam pozostaje tylko wiara i przyjęcie tego Bożego daru. Jeśli nie chcesz znaleźć się w piekle, przyjmij ten dar!
„Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych” (Hebr. 3:7-8)
„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Jan. 3:16)
pb
za rlch.pl
Każdy człowiek musi dokonać wyboru drogi życia, którą podąży. Każdy pragnie dla siebie szczęścia. Prezentowane tutaj pieśni są zachętą do tego, by wejść na wąską drogę. Nie jest ona łatwa do przejścia, ale za to jej celem jest miejsce, w którym nie ma żadnych przykrych „niespodzianek”. Gdy idziemy tą drogą, nigdy nie jesteśmy sami, ponieważ Bóg daje nam pocieszenie i wsparcie. Pieśni te zachęcają do nawiązania bliskiej relacji z Bogiem, modlitwy i wytrwania pomimo trudności. Pragnieniem autora jest, by każdy Polak nawiązał bliską relację z Bogiem przez pośrednictwo Bożego Syna Jezusa.